محمدتقی کرمی قهی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه عنوان کرد: از سال ۱۳۹۵ مسئله پیاده‌روی اربعین در ایران به اوج رسید و این امر تا سال ۱۳۹۸ یعنی آغاز شیوع ویروس کرونا ادامه داشت.

وی ادامه داد: رشد استقبال از پیاده‌روی اربعین جامعه شناسان، دستگاه‌ها و ارگان‌هایی مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان تبلیغات و... را بر این داشت که اتفاق بزرگی در حال وقوع است به همین خاطر عده‌ای از جامعه شناسان و مردم شناسان را برای تجربه نگاری و یادداشت نگاری از اربعین فراخواندند که مجموعه این تجربه نگاری یک کتاب شد.

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی (ره) بیان کرد: این استقبال باعث شد که ما نیز همراه تعدادی از همکاران درباره اربعین پژوهشی انجام بدهیم و دین خودمان به این رویداد ادا کنیم به همین خاطر چهار پروژه طراحی کردیم که سه پروژه آن اجرا شد.

وی با بیان اینکه در این پروژه وظیفه من پدیدارشناسی از زائرین اربعین بود، تصریح کرد: پدیدارشناسی یعنی تجربه ناب افراد بدون پیش داوری بررسی شود تا بدانیم که آن‌ها با چه انگیزه و نیتی این کار را انجام دادند. در این پروژه قرار بود با ۲۵ مرد و ۲۵ زن گفت‌وگو کنیم که بخش آقایان انجام نشد.

نویسنده کتاب جای پای زینب (س) گفت: در ابتدا تصور می‌کردیم که افرادی که به پیاده‌روی می‌روند انگیزه‌های عمیقی ندارند و تحت تأثیر شرایط و تبلیغاتی که از سوی روحانیت، رسانه‌ها و... صورت می‌گیرد به راهپیمایی می‌روند؛ اما وقتی این کار را انجام دادیم از دل گفت‌وگوها سخنانی بیرون آمد که این تصور را تغییر داد.

وی افزود: در این پیاده‌روی شاهد طیف بسیار متنوع و متکثر از بانوان هستیم و اصلاً یک جامعه یک دست نیستند و افراد با انگیزه‌های متفاوت معنوی، انقلابی، مذهبی و گاهی کنجکاوی می‌آیند که در این کتاب این معانی و مضامین از زبان بانوان در چند فصل دسته بندی شده است.

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی (ره) اضافه کرد: افراد حاضر در راهپیمایی اربعین نه تنها دارای معانی عمیق هستند؛ بلکه برای آن استدلال دارند به بسیاری از مسائل دقت می‌کنند برای مثال نقش تشویق حکومت، سلبریتی ها و... را در اقبال مردم مهم می‌دانند.

وی اظهار کرد: نکته دوم این است که زنانی در پیاده‌روی اربعین شرکت می‌کنند نگاه انتقادی خود را به وضعیت زن در جامعه ایرانی، نابرابری‌ها و... دارند و بیان می‌کنند که دین و اهل بیت (ع) هنوز هم می توانند در این زمینه راه گشا باشند.

کرمی قهی ادامه داد: اربعین این پتانسیل را برای زنان ما ایجاد کرد که برای ایفای نقش مشارکت اجتماعی لازم نیست جذب نگاه های فمینیستی یا نگاه غرب گرایانه شوند و می‌توانند با برگشتن به ذات دین و پتانسیل دینی که نمونه آن پیاده‌روی اربعین است این مهم را به دست بیاورند. بانوان در این پیاده‌روی با حضرت زینب همزاد پنداری می‌کنند و مفهموم جا پای زینب (س) یعنی اینکه راهپیمایی اربعین برای زنان ما بازنمایی حرکت حضرت زینب (س) است.

وی در رابطه با تفاوت پیاده‌ روی زنانه با پیاده‌روی مردان در اربعین گفت: این کتاب در رابطه با پدیدارشناسی پیاده‌روی زنان در اربعین است اما بسیاری از این مطالب در رابطه با مردان نیز مطابقت دارد؛ اما تفاوت بزرگی که در پیاده‌روی بانوان نسبت به مردان وجود دارد این است که حس رهایی در زنان مضاعف است.

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی (ره) تصریح کرد: پیاده‌روی اربعین به نوعی فرار از ملال و روزمرگی زندگی است، زنانی که در همه ایام مشغول رسیدگی به همسر، فرزندان، خانه و خانواده هستند برای چند روز از همه این کارها فکرها رها می‌شوند و برای چند روز یک فراغتی را تجربه می‌کنند که مفهوم معنوی و تعالی دارد.

نویسنده کتاب جای پای زینب (س) ادامه داد: این فرار از ملال روزمرگی در زنان بیشتر است به همین خاطر تجربه پیاده‌روی اربعین برای زنان به مراتب شیرین‌تر از تجربه پیاده‌روی مردان است.

کرمی قهی یادآور شد: در پیاده‌روی اربعین بخشی از محدودیت‌های اجتماعی زنان که در جامعه وجود دارد ناخودآگاه برداشته می‌شود و پیامد منفی هم به همراه ندارد. این تفاوت‌ها باعث می‌شود که زنان حس معنوی بیشتری تجربه کنند؛ زیرا از تفاوت بیشتری با زندگی عادی و روزمره آنان دارد.

انتهای پیام